ścieżka w ogrodzie Grudzień to czas odpoczynku dla ogrodnika oraz dla roślin w ogrodzie – za oknem o tej porze roku najczęściej panuje już zima, a śnieg otula rośliny białą pierzyną. Najważniejsze zajęcia w tym miesiącu to konserwacja narzędzi, regularny przegląd zimowych okryć wrażliwych na mróz gatunków oraz planowanie kolejnego sezonu.

Kontynuując serię postów dotyczących ścieżek ogrodowych (materiały, projektowanie), postanowiliśmy skupić się na praktycznym aspekcie ich wytyczania, eksploatacji, umiejscawiania oraz utrzymania. Dzięki lekturze tego artykułu uda się uniknąć najpopularniejszych błędów.

  • Decydującymi elementami w projektowaniu ścieżek ogrodowych są: funkcjonalność, estetyka, dopasowanie do charakteru ogrodu.
  • Absolutne minimum to ścieżka od furtki do drzwi wejściowych domu oraz podjazd dla samochodu, na większych działkach warto wytyczyć też dróżki do innych często odwiedzanych miejsc w ogrodzie, takich jak plac zabaw dla dzieci, ogródek warzywny, grill, altanka itp.
  • Nie warto wytyczać ścieżki w pobliżu dużych oraz szybko rosnących drzew i krzewów – system korzeniowy rośliny zniszczy nawierzchnię, a gałęzie będą przeszkadzać w przemieszczaniu się ścieżką.
  • Projektując utwardzone powierzchnie wokół domu, warto pamiętać, że najważniejszy jest umiar – zbyt duża liczba ścieżek i placów może być przygnębiająca ze względu na szarobure kolory stosowanych materiałów. Poza tym jeśli utwardzenie nie zostało wykonane przez profesjonalistę, mogą pojawić się problemy z wsiąkaniem wody opadowej w ogrodach, gdzie takich elementów jest dużo.
  • Należy unikać ostrych zmian kierunku biegu ścieżki – w tych miejscach leniwi albo spieszący się ludzie z pewnością wydeptają drogę na skróty, niszcząc trawnik. Droga zakręcać i zmieniać kierunek musi łagodnie i na dłuższym odcinku.
  • Z elewacją ceglaną harmonizuje nawierzchnia z kostki brukowej o odpowiedniej barwie, cegły rozbiórkowej lub odpowiednio wybarwionego kamienia, do elewacji kamiennych i tynkowanych pasuje przede wszystkim kamień. Drewniane ścieżki komponują się z każdym rodzajem wykończenia domu.
  • Wybierając materiał na ścieżki ogrodowe, warto zastanowić się nad jego barwą – najbardziej optymalne są tzw. kolory ziemi, zgaszone beże, szarości, kolory rdzawe, zielonkawe, pożółkłe. Białe i bardzo jasne ścieżki będą świecić w słońcu, jednak do niektórych ogrodów pasuje taki efekt. Trakty w krzykliwych kolorach odwrócą uwagę od piękna i kolorystyki roślin, dlatego też lepiej się ich wystrzegać.
  • Zależnie od rodzaju podłoża ścieżki wymagają różnego nakładu pracy – najwięcej czasu trzeba poświęcić ścieżkom z sypkich materiałów oraz brukowi, ponieważ zarastają je chwasty. Najmniej czasu wymaga asfalt oraz kamienne płyty.
  • Powierzchnia kamieni przeznaczonych na ścieżki powinna być poddana obróbce, żeby nie były one śliskie po deszczu. Stosowane są płyty piaskowane, groszkowane, płomieniowane, śrutowane lub obłupywane.
  • Im większe płyty kamienne układamy, tym większej wymagają one powierzchni wokół, by dobrze się prezentować. Dlatego też bardzo duże elementy kamienne przeznaczone są do przestronnych ogrodów.
  • Drewniane ścieżki w ogrodzie są nieco mniej trwałe niż trakty wykonane z innych materiałów – ich zaletą jest jednak estetyczny wygląd, harmonizujący z naturalnym otoczeniem oraz tłumienie odgłosu kroków.
  • Odstęp pomiędzy elementami ścieżki układanej z fragmentów (np. płyt) powinien wynosić około 60–80 cm, ponieważ taka jest przeciętna długość kroku dorosłego człowieka.
  • Ścieżki prowadzące przez trawniki muszą być dopasowane poziomem do jego powierzchni – w obniżeniach będzie się zbierać woda. Natomiast jeśli ścieżka będzie wystawać, trudno będzie kosić trawnik.
  • Trwałość ścieżek kamiennych, brukowanych lub układanych z betonowych elementów ocenia się na kilkadziesiąt, a nawet około 100 lat; drewno posłuży nam w ogrodzie kilkanaście lat.
  • Ścieżki układane z materiałów sypkich koniecznie wymagają krawężników, żeby materiał się nie rozsypywał na rośliny
  • Ścieżki z drobnych elementów mogą mieć bardzo wyszukane kształty; duże elementy przeznaczone są raczej na proste szlaki komunikacyjne, nadają się też na łukowate ścieżki
  • Ścieżki powinny charakteryzować się niewielkim spadkiem poprzecznym i podłużnym (około 1-2%), ułatwi to odpływ wody deszczowej.

Zamieszczone powyżej porady to absolutne minimum, z jakim musi się zapoznać każdy właściciel ogródka. Dzięki tej wiedzy wytyczenie i ułożenie traktów komunikacyjnych w ogrodzie będzie łatwiejszym zadaniem. Polecamy także inne artykuły o ścieżkach w ogrodzie. [zdjęcie: Ed.ward]

By Ogrody Jagram